کرونا و سازمان پیمان امنیت جمعی؛ امنیت در سایه همکاری - تفطن

به گزارش خبرنگار خبرنگاران در بیشکک، در حال حاضر مهم ترین موضوعی که کشورهای دنیا درگیر آن هستند شیوع ویروس کرونا و چگونگی مبارزه با این ویروس است.

در این زمینه کشورهای سعی نموده اند ضمن مبارزه با گسترش ویروس به کشورهای دیگر در هم در قالب سازمان های مختلف و یا همکاریهای دوجانبه اقدام کند.

سازمان پیمان امنیت جمعی در منطقه آسیای مرکزی نیز از این موضوع مستثنی نبوده و مانند دیگر کشورها و سازمان های بین المللی و منطقه ای برای تدوین مجموعه اقدامات برای مبارزه با گسترش ویروس کرونا کوشش می نماید.

به نظر پاویل دمنی اف کارشناس مسائل سیاسی روسیه در حال حاضر هدف اصلی سازمان پیمان امنیت جمعی تقویت تعامل بین اعضای آن در زمینه مبارزه با کووید- 19 است.

وی گفت: امروز تقویت تعامل مربوط به نظارت و کنترل تردد شهروندان در سازمان بسیار مهم است در این زمینه کشورها به یکدیگر به وسیله ارائه تجهیزات پزشکی و تأسیس پست های بهداشتی یاری می نمایند.

دمنی اف توضیح داد: سازمان پیمان امنیت جمعی ابزارهای زیادی برای تقویت همکاری چندجانبه دارد و باید در این فرایند از تمام آنان استفاده کرد و جلوی جابه جایی افراد مبتلا به کرونا را گرفت.

وادیم گرشکاویچ کارشناس مسائل بین المللی روسیه با اشاره به اینکه در چارچوب اپیدمی فعالیت قدرت های مخرب و گروه های جنایی پررنگ تر شد، گفت: هر بحران فرصت خوبی برای قدرت های مخرب است که به دنبال گسترش بی ثباتی در کشورهای منطقه هستند.

این مقام روس توضیح داد: امروز اینترنت و شبکه های اجتماعی تبدیل به اسلحه قوی شده است که گاهی برای فعالیت نهادهای دولتی موانعی را ایجاد می نماید بنابراین همکاری هر چه بیشتر در زمینه تأمین امنیت در فضای مجازی در قالب سازمان پیمان امنیت جمعی با مهم تر از گذشته شده است و عوامل گسترش بی ثباتی باید شناسایی شوند.

وی ادامه داد: ارائه اطلاعات رسمی به مردم ضروری است، افت شاخص های مالی و دیگر عوامل باعث گسترش وحشت در بین مردم شده به همین دلیل دادن اطلاعات با مردم در این زمینه مهم است.

گرشکاویچ گفت: در همین زمینه ظرفیت های سازمان پیمان امنیت جمعی قابل توجه است.

سازمان پیمان امنیت جمعی در سال 1992 و با مشارکت کشورهای ارمنستان، بلاروس، قزاقستان، قرقیزستان، روسیه، تاجیکستان، ازبکستان، جمهوری آذربایجان و گرجستان تشکیل شد.

این کشورها در سال 2002 تصمیم گرفتند، این سازمان را به یک ائتلاف نظامی تبدیل نمایند. بعدها کشورهای گرجستان، آذربایجان و ازبکستان از آن جدا شدند. این سازمان در دوم دسامبر 2004 به عنوان عضو ناظر در مجمع عمومی سازمان ملل متحد پذیرفته شد.

اهداف تشکیل این سازمان، محدود کردن زمینه گسترش ناتو و نفوذ آمریکا در حوزه کشورهای همسایه است که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و کاهش توان سیاسی، مالی و نظامی فدراسیون روسیه به منظور متحد نگهداشتن کشورهای عضو اتحاد و بالا بردن ظرفیت های نظامی و سیاسی آنها ایجاد شده است.

انتهای پیغام/ح