سینک تر: لیگوریا ایتالیا - تفطن

برای دیدن شاهکارهای تاریخ اروپا با تور ایتالیا همراه شوید.

خود را در مکانی تصور کنید که در آن خانه های کوچک رنگارنگ روی صخره های شیب دار پهلو گرفته اند، سرازیری ها پر از باغ های انگور است و زیر پای شما درست پایین صخره ها امواج زمردین دریا در جریان اند. جایی که هیچ ماشینی نیست و قایق ها بسیارند. جایی که ساعت ها می گردد در خیابان های باریکش پرسه زد. چنین مکانی وجود دارد و چندان از شما دور نیست، جایی که نامش زیستگاه حفاظت شده سینک تر (پنج خشکی) است و در ساحل لیگوریای ایتالیا واقع شده است.

پنج خشکی به پنج شهر کوچک ریوماجیوره (Riomaggiore)، مانارولا (Manarola)، کورنیلیا (Corniglia)، ورنزا (Vernazza)، مونته روسو آل ماره (Monterosso al Mare) اشاره دارد. هر کدام از آن ها ظاهر خاص خود را دارد و هیچ یک شبیه دیگری نیست.

سینک تر از سال 1997 تحت حمایت سازمان یونسکو درآمد. در اینجا بیش از اتومبیل های پارک شده که بیشتر عادت به دیدنشان داریم تل هایی از قایق ها را می بینید. دریایی که ساحل لیگوریا را می شورد یکی از شفاف ترین های مدیترانه است. این منطقه بیش از ده سال زیستگاه حفاظت شده بوده است. در طول این مدت حیات دریایی ناحیه احیا شد؛ بنابراین این زیستگاه حفاظت شده نه تنها برای گردشگران که برای غواصان هم اهمیت پیدا کرد.

یا از راه آب (با استفاده از قایق یا کشتی کوچک) یا راه آهن می توانید به سینک تر دسترسی داشته باشید. با قطار اگر به سینک تر می روید تقریبا کل راستا را در تونل خواهید بود، مثل اینکه سوار مترو شده باشید. تنها در نزدیکی ایستگاه است که قطار از تونل خارج می گردد، تا زمانی که به سینک تر نرسیدید چیزی از زیبایی هایش نخواهید دید.

ریوماجیوره بزرگ ترین شهر از میان پنج شهر، در اوایل قرن سیزده تاسیس شد. جمعیت آن در حدود 1700 نفر است. این شهر همان جایی است که راستا عشق معروف وایا دل آمور (Via DellAmore) شروع می گردد (یا شاید تمام می گردد، بسته به اینکه از کجا راستا را شروع می کنید). اینجا به نوشیدنی هایش هم معروف است. اگرچه نوشیدنی چیزی است که مایه شهرت تمام این پنج شهر است.

چندین راستا برای اتصال این شهرها به هم ساخته شده است. فاصله چندان طولانی نیست، اما اگر تصمیم به عبور از این راه ها دارید باید خود را برای پیاده روی در راستاهای کوهستانی آماده کنید که زمان بیشتری نسبت به جاده های صاف و یک راست از شما می گیرند. برای گرم شدن می توانید وایا دل آمور (DellAmore) را امتحان کنید، راستای که ریوماجیوره را به مانارولا وصل می نماید. این شهر 450 نفر جمعیت دارد و دارای استحکامات قرون وسطایی است که شهروندان را از هجوم دزدان دریایی محافظت می کرد.

در ادامه بخوانید از یکی از افسانه هایی که در سفر به این ناحیه ممکن است به گوشتان بخورد:

سال ها پیش، جوانان مانارولایی برای آوردن آب به رودخانه ای در نزدیکی ریوماجیوره می رفتند. همان طور که در بیشتر افسانه های باستانی می بینیم، ساکنان این شهرها نیز نسبت به یکدیگر خصومت داشتند. یکی از جوانان دختر جوان و زیبای ریوماجیوره ای را می بیند. عاشق هم می شوند و مخفیانه به ملاقات هم می روند. برادران دخترک که از قضیه بو می برند او را در خانه حبس می نمایند. اما دخترک فرار می نماید و به نزد معشوقش می رود. اما این دیدار سرانجام غم انگیزی دارد: هر دو آن ها لیز می خورند و به درون دریا سقوط می نمایند. از بعد از این حادثه ساکنان دو شهر در صلح و آرامش زندگی کردند و راستا بین دو شهر وایا دل آمور نامیده شد. در سال 2011 سیل آسیب زیادی به سینک تر وارد کرد، اما اکنون همه چیز به طور کامل بازسازی شده است. متاسفانه، رانش زمین و ریزش سنگ گاهی اوقات باعث بسته شدن جاده می گردد.

اگر روزی به مانارولا رفتید در راستا وایا دل آمور قدم بزنید و این افسانه قدیمی را با خود مرور کنید. و اگر در راه به شب خوردید، بهتر است بر روی یکی از تپه های راستا بایستید و از تماشای منظره پیش رویتان لذت ببرید. علاوه بر این، یک چیز جالب دیگر در مانارولا وجود دارد و آن هم آسانسور مخصوص قایق ها است. برای حمل یک قایق از یک خلیج سنگی باید آن را به یک طناب آویزان نمایند و به سمت بالا بکشند.

کورنیلیا کوچک ترین شهر در میان این پنج شهر است و تنها 245 نفر جمعیت دارد، هیچ دسترسی به دریا ندارد و روی یک تپه واقع شده است. برای رسیدن به آنجا باید از یک پلکان طول و دراز بالا بروید- احتمالا به همین دلیل است که گردشگران این شهر کمتر از شهرهای دیگر است. اما اگر در نهایت شیب تند راستا را پشت سر گذاشتید و به مقصد رسیدید با صحنه پانورامای با شکوهی روبه رو می شوید. قدم زدن در امتداد خیابان های باریک اینجا حتی در یک روز گرم تابستانی هم شما را سر ذوق می آورد. کورنیلیا نه تنها برای تاکستان هایش بلکه برای شوه خاص برداشت محصول شهرت دارد. حمل محصول با استفاده از ماشین به خاطر شیب خیلی تند صخره ها تقریبا غیر ممکن است؛ بنابراین انگورها توسط یک دستگاه تک ریلی که شبیه یک دوچرخه روی یک رولرکوستر است حمل می شوند.

ورنزا مروارید سینک تر است و پر زرق و برق ترین شهر منطقه. کلیسای زیبای مارگارت انتاکیه (Margaret of Antioch) مربوط به قرن 14 در نزدیکی برج بلفورت (Belforte) و خرابه های قلعه ای متعلق به قرن 9 میلادی قرار گرفته است. در میدان رو به خلیج رستوران های ایتالیایی زیادی وجود دارد. جمعیت ورنزا کمی بیش از 1000 نفر است.

و در نهایت، مونته روسو آل ماره شهری که 1563 جمعیت دارد، به خاطر سواحل شنی اش از دیگر شهرها متفاوت است و گردشگران بسیار بیشتری را به خود جذب می نماید. اگر راه خود را کمی تغییر دهید، در 600 متری خود شهر قدیمی را خواهید دید.

هیچ هتل لوکس و رستوران بزرگی در اینجا وجود ندارد. این محل قواعد و قوانین خاص خود را دارد. اما مهمان نوازی مردمانی که خانه های خود را به رنگ های روشن نقاشی نموده اند، طبیعت با شکوه لیگوریا و حس زیبای سفر در زمان از گنج های سینک تر به حساب می آیند.

تصاویر پانوراما

برای دسترسی به سایر مقاله های تور مجازی، می توانید به صفحه اختصاصی آن در خبرنگاران مراجعه کنید.