بازماندگان جانباختگان کرونا را تنها نگذاریم! - تفطن

امروزه انسان معاصر بیش از هر وقت و زمان دیگری، نزدیکی مرگ به خود و عزیزانش را احساس می نماید، در دو سالی که از عمر کرونا در دنیا می گذرد، انسان پی برده که فاصله مرگ و زندگی باریک تر از یک تار مو است.

کرونا با آمدنش سبک زندگی انسان ها را دستخوش تغییراتی کرد که حتی در خوابمان هم نمی دیدیم، ماندن در خانه ها، دوری از دوستان و آشنایان، قرنطینگی مداوم، ازدواج های بدون عروسی، مرگ غریبانه، سوگ های بدون همدلی و ...

شاید در قرنطینه ماندن را بتوان به امید روزهای ملاقات، وصال های بی عروسی را به امید رفتن دو نفر زیر یک سقف، دوری از آشنایان را به امید تمام شدن کرونا سر کرد، اما سوگ های غریبانه و بدون همدم داغی است بر دل که برای همیشه ردی از خود بر روح انسان برجای می گذارد.

گرچه با آمدن کرونا همدلی ها مجازی شد، اما مجازی نتوانست جای عزیزان و دلگرمی بازماندگان باشد؛ گرچه با گذشت دو سال از عمر کرونا عزاداری ها هرچند بی رونق هرچند کمرنگ از سر گرفته شد؛ اما همچنان افرادی که بر اثر کرونا جان خود را از دست داده اند مرگی غریبانه را تجربه خواهند کرد.

اما باید توجه داشت چه کرونا بماند یا از میانمان رخت بربندد، بازماندگان در زمان سوگواری محتاج آغوش های گرم و دلگرمی آشنایان و دوستانشان هستند و نباید آن ها را در این روزگار سخت تنها گذاشت.

به گفته یک مشاور روانشناختی، عدم برگزاری مراسم سوگواری در دوران کرونا سبب عدم حمایت روانی و اجتماعی از فرد داغدیده و در نتیجه احساس تنهایی و ترس و اضطراب بر فرد می گردد.

شیوا ابراهیمی در گفت وگو با خبرنگاران اظهار کرد: عدم برگزاری مراسم سوگواری و خاکسپاری موجب عدم پذیرش واقعیت از سوی فرد داغدیده می گردد و همیشه منتظر بازگشت عزیز از دست رفته است.

وی بیان کرد: در صورتی که تخلیه عاطفی، روانی و هیجانی در فرد به درستی شکل نگرفته باشد، موجب تنهایی و دلشکستگی و آسیب های روحی روانی فرد داغ دیده می گردد.

ابراهیمی با اشاره به اینکه انسان موجودی اجتماعی است و همیشه احتیاجمند مهر و محبت و توجه از سوی دیگران است؛ اضافه نمود: یکی از تکنیک های لازم در این دوره احساس همدلی و همراهی با افراد داغدیده و انعطاف رفتاری ما است زیرا همین همراهی و همدلی و انعطاف رفتاری سبب ارتقاء ارتباطات اجتماعی ما خواهد شد و موجب درک صحیح و درستی از احساسات و تفکرات دیگران خواهد شد.

وی تاکید نمود: در حال حاضر با توجه به شرایط موجود که قادر به برگزاری عزاداری نخواهیم بود قطعا دردی که فرد در این دوران تجربه خواهد نمود به مراتب دردناک تر از مرگ عادی است.

ابراهیمی ادامه داد: احساس تنهایی در فرد داغدیده به نوعی تشدید فشارهای روانی را در پی خواهد داشت و از طرفی به علت عدم برگزاری مراسم جمعی و عزاداری برای عزیز از دست رفته سبب آشفتگی روحی و روانی در فرد خواهد شد.

ابراهیمی توضیح داد: افراد غمدیده در این دوران به علت سوگ انجام نشده دچار خشم فروخورده و عصبانیت شدیدی می شوند که به زمان بیشتری برای عبور از این بحران احتیاجمند هستند.

وی با اشاره به اینکه سوگواری کردن یکی از روش های تخلیه روحی-روانی هر فرد است؛ اظهار کرد: این روزها به علت عدم حضور فیزیکی بهتر است از فضای مجازی برای تخلیه تنش و فشار روحی و همدلی و همراهی بیشتر با فرد داغدیده بهره ببریم.

ابراهیمی در خصوص اینکه حضور عاطفی سبب تعدیل فشار روحی-روانی در فرد خواهد شد گفت: در این شرایط بهتر است که برای بازسازی روحی و روانی مجدد افراد داغدیده، سطح حمایتی و مراقبتی خود را در قالب گفت وگوی تصویری، صوتی، نوشتاری و... نشان دهیم.

به گفته این مشاور روانشناختی، همدلی و همراهی و حمایت اطرافیان این تصور را در فکر فرد داغدیده تداعی خواهد نمود که در این شرایط سخت تنها نیست و از وجود کسانی در زندگی برخوردارند که با آن ها همدل و همراه هستند.

وی بیان کرد: در چنین شرایطی که امکان برگزاری مراسم عزاداری وجود ندارد؛ می توان از فناوری های مختلف برای برقراری ارتباط و همدلی و همراهی با افراد داغدیده بهره برد.

ابراهیمی راه حل دیگر را دلگرمی کلامی برشمرد و ادامه داد: مواظب جملاتی که به کار می برید باشید و از نصیحت و سرزنش در این شرایط بحرانی جدا خودداری کنید زیرا نصیحت و سرزنش در چنین شرایط بحرانی سبب تشدید فشار روحی روانی در افراد خواهد شد، به علت اینکه افراد داغدیده نسبت به کسانی که عزیزان خود را در شرایط عادی از دست داده اند به زمان بیشتری برای بازگشت به حالت نرمال و طبیعی روحی و روانی خود احتیاجمند هستند.

شیوا ابراهیمی در ادامه سخنان خود تاکید نمود: دست از کنجکاوی کردن در خصوص بیماری و علائم بیماری در خانواده ای که عزیزشان را بر اثر کرونا از دست داده اند؛ بردارید! زیرا سبب می گردد این شوک ناگهانی مجددا برای فرد داغدیده تداعی گردد.

وی اعلام نمود: به هیچ وجه مانع گریه فرد نشوید، گاهی اوقات با جملات اشتباه احساس می کنیم در حال نصیحت فرد هستیم اما واقعیت این است که در شرایط فعلی نصیحت یک عمل بسیار ناکارآمد است و سبب می گردد برون ریزی احساسات منفی درست شکل نگرفته و باعث ایجاد مسائل و مسائل جسمی و روحی- روانی در فرد خواهد شد.

این مشاور روانشناختی می گوید: از آنجا که فرآیند سوگواری به ویژگی های فرهنگی، شخصیتی و حتی کیفیت رابطه ما با فرد متوفا بستگی دارد؛ ممکن است برای بعضی از افراد گریه و مرور خاطرات شخص کافی بوده و بالعکس برای بعضی از افراد هم این فرایند سوگ طولانی شده و فرد دچار غم و انفعال روحی-روانی گردد.

شیوا ابراهیمی در خصوص اینکه سوگواری در دوران کرونا به مراتب با سوگواری در شرایط عادی فرق دارد، اظهار کرد: در شرایطی که شرایط اجتماعی، مالی و بهداشتی فرد مساعد نیست روابط بین فردی هم به شدت دستخوش تغییر شده است به همین علت بحران رفتاری بیشتری در این دوره ظهور می نماید و به علت اینکه مراسم ترحیم و مراسم های حضوری حذف شده است باید سعی کنیم ارتباط خود را به وسیله فناوری و تماس های تصویری و تلفنی و نوشتاری با فرد داغدیده برقرار کنیم؛ زیرا اگر این احساس غم و اندوه در وجود فرد باقی بماند آسیب جدی به ساختار شخصیتی و رفتاری فرد وارد خواهد نمود.

وی بیان کرد: ممکن است شخص به علت شرایط موجود واقعیت عزیز از دست رفته را هنوز باور ننموده باشد که همین امر به خودی خود به لحاظ روحی-روانی سبب آشفتگی خاصی در فرد خواهد شد و به علت عدم مراسم خاکسپاری اگر مدام و به طور مکرر فرد داغدیده را مورد نصیحت و سرزنش قرار دهیم این احساس در وی سرکوب خواهد شد و فرد دچار حالات روحی-روانی بدتری خواهد شد؛ پس ضروری است با همدلی و ایجاد شرایط حمایتی درست هیجانات دردناک فرد را حل و فصل نمائیم.

به گفته این مشاور روانشناختی، سوگ پاسخی طبیعی به یک مصیبت وارده در قالب ابراز صحیح هیجانات منفی است زیرا در شرایطی که به بحران عاطفی دچار می شویم، احتیاجمند شرایطی هستیم که هیجانات منفی خود را بروز داده و در صورت فراهم نبودن شرایط فرد سوگ ابراز نشده را تجربه خواهد نمود و همین امر خود به مرور زمان فشارهای روانی و روحی بیشتری را به انسان تحمیل خواهد نمود.

وی یکی از راه های همدلی با فرد داغدیده را اطمینان بخشی برشمرد و اعلام نمود: به فرد داغدیده این اطمینان خاطر را بدهید که در شرایطی که عزیزش را از دست داده است همیشه و در هرزمانی که احتیاج باشد در کنار آنان خواهید بود.

ابراهیمی در خاتمه به تفکرات رایج در جامعه گریزی زد و یادآور شد: اینکه مرد گریه نمی نماید تصوری اشتباه است و گاها ممکن است مردها آسیب بیشتری را به نسبت زنان متحمل شوند، پس بهتر است در طی مراحل سوگ این تفکرات را اصلاح نموده و اجازه دهید افراد داغدیده هیجانات خود را به درستی تخلیه نمایند.