برخورد 2 کهکشان تافی و ایجاد یک آب نبات غول پیکر کیهانی!
به گزارش تفطن، ایسنا نوشت: برخورد دو کهکشان موسوم به کهکشان های تافی در فاصله 180 میلیون سال نوری از زمین، یک آب نبات غول پیکر کیهانی را ایجاد نموده است.
برخورد شدید دو کهکشان در فاصله 180 میلیون سال نوری از زمین، برای یکی از قوی ترین تلسکوپ های دنیا، مانند یک پروانه فریبنده کیهانی در حال تکان دادن بال ها یا یک تکه آب نبات غول پیکر به نظر می رسد.
کهکشان های در حال برخورد که UGC 12914 و UGC 12915 نامیده می شوند، نام مستعار کهکشان های تافی(Taffy) را از برند معروف شیرینی هایی گرفته اند که به شکل آنها شباهت دارند. این شکل پیچ خورده و کشیده، نتیجه برخوردی است که حدود 25 میلیون سال پیش از نمایش در تصویر شروع شد. این تصویر، نتیجه برخورد کهکشان ها و دور شدن آنها از یکدیگر را نشان می دهد.
تصویر برخورد این کهکشان ها که در جهت صورت فلکی اسب بزرگ(Pegasus) قرار دارند، با تلسکوپ شمالی جمنای(Gemini North) در هاوایی گرفته شده است که همراه با همتای خود تلسکوپ جنوبی جمنای(Gemini South) در شیلی، یکی از بزرگترین و پیشرفته ترین تلسکوپ های دنیا برای تشخیص نور و پرتو فروسرخ است.
برخوردهای اتفاق افتاده بین کهکشان هایی از این دست، رویدادهایی عمیقا دگرگون نماینده هستند و تکامل کیهان را پیش می برند. این برخوردها، هم تشکیل ستاره ها را شروع می نمایند و هم آن را متوقف می سازند. ادغام ماده ستاره ای دو کهکشان به وسیله برخورد می تواند ابرهای مولکولی غول پیکری از گاز و غبار به وجود بیاورد که به مکان هایی برای تشکیل ستاره های بزرگ تبدیل می شوند. در هر حال، همان گونه که این تصویر خیره نماینده نشان می دهد، این برخوردها می توانند مناطقی را نیز ایجاد نمایند که تولد ستاره ها در آنها محدود شده است.
اگرچه شکل گیری ستاره در بال های این پروانه کیهانی بزرگ ادامه دارد اما داستان در بدن و دم پروانه فرق دارد. بدن، یک پل گسترده از مواد را شامل می گردد که بین UGC 12914 و UGC 12915 کشیده شده است و طبیعت بسیار متلاطمی دارد. اگرچه این پل بین کهکشانی مملو از عناصر مورد احتیاج برای شکل گیری ستاره ها است اما با برخورد و گرم شدن شدید، تولد ستارگان متوقف می گردد.
همان گونه که تصویر تلسکوپ شمالی جمنای نشان می دهد، این منطقه از رشته های قرمز و قهوه ای تشکیل شده است که توده های هیدروژن و رشته های گاز مولکولی هستند و با جدا شدن کهکشان ها پس از برخورد کشیده می شوند. چنین رویدادی، این تصور را ایجاد می نماید که یک تافی گرم از هم جدا شده است.
کهکشان ها به روش های گوناگونی با هم برخورد می نمایند
برخورد بین کهکشان ها ممکن است به روش های گوناگون و با نتایج متفاوت رخ دهد. گاهی اوقات بازوهای مارپیچی کهکشان های بزرگ تر به سمت کهکشان های کوچک تر کشیده می شوند و در نهایت، برخورد را به همراه دارند. کهکشان های کوچک می توانند با کهکشان های بزرگ تر برخورد نمایند. پس از برخورد، مدار آنها با بدنه اصلی کهکشان بزرگ تر تلاقی می نماید و باعث ایجاد اعوجاج قابل توجهی در ساختار هر دو کهکشان می گردد.
اگر هر دو کهکشان در حال برخورد فاقد نیروی حرکتی برای دور شدن از ادغام باشند، با هم ادغام می شوند. همان گونه که ابرهای گازی کهکشان ها در تعامل قرار می گیرند، گاز می تواند به صورت تکه های متراکم فشرده گردد و در نتیجه، ستاره را تشکیل دهد. چنین برخوردهایی با برخوردی در این تصویر بین UGC 12914 و UGC 12915 مشاهده می گردد، متفاوت هستند.
در خصوص کهکشان های تافی، قرص های کهکشانی و عناصر گازی هر دو کهکشان به شدت با یکدیگر برخورد کردند و باعث تزریق انرژی به گاز شدند و آن را بسیار متلاطم کردند. همانطور که UGC 12914 و UGC 12915 پس از این برخورد از یکدیگر دور شدند، گاز با سرعت بالا از هر کهکشان بیرون کشیده شد. این امر، یک پل گازی بزرگ را بین آنها پدید آورد. با تلاطم مواد ستاره ای در سراسر پل، از تجمع و فشرده شدن گاز به تکه های متراکم که برای تولد ستارگان نو ضروری است، جلوگیری شد.
5858
منبع: خبرآنلاین