تفال به حافظ امروز یکشنبه 22 آبان ماه 1401 - تفطن

خوش کرد یاوری فلکت روز داوری

تا شکر، چون کنی و چه شکرانه آوری

آن کس که اوفتاد خدایش گرفت دست

گو بر تو باد تا غم افتادگان خوری

در کوی عشق شوکت شاهی نمی خرند

اقرار بندگی کن و اظهار چاکری

ساقی به مژدگانی عیش از درم درآی

تا یک دم از دلم غم جهان به دربری

در شاهراه جاه و بزرگی خطر بسیست

آن به کز این گریوه سبکبار بگذری

سلطان و فکر لشکر و سودای تاج و گنج

درویش و امن خاطر و کنج قلندری

یک حرف صوفیانه بگویم اجازت است ای نور دیده صلح به از جنگ و داوری

نیل مراد بر حسب فکر و همت است

از شاه نذر خیر و ز توفیق یاوری

حافظ غبار فقر و قناعت ز رخ مشوی

کاین خاک بهتر از عمل کیمیاگری

توضیح لغت: نیل مراد: به فتح اول و سکون دوم ناول شدن و رسیدن به مقصود / غبار فقر: گرد فقر

تفسیر عرفانی:

به هنگام پیکار، روزگار خوب یاوزی ات نمود. برای شکر از او چه با خود می آوری؟ در مفهوم این شعر می توان گفت، در وادی عشق آن کس به مقام می رسد و به بالاترین درجات نزد معشوق نایل می شود که سبکبارتر و بی تعلق تر باشد؛ چرا که هر کس به چرخ گردون دلبسته باشد، راه به جایی نخواهد برد. از این رو باید نزد معشوق بندگی خود را نشان دهد تا بر حسب همت درونی اش به مرادش که ملاقات دوست است نایل شود.

تعبیر غزل:

تمام سختی ها و مسائل راه را با صبر و تحمل از سر بگذران و بدان که این روز های سیاه ناامیدی به سرانجام می رسد و روز های خوشبختی خود را به تو می نمایاند.