عکاسی حیرت انگیز، خاص و ترسناک از جام جهانی - تفطن

پرتره هایی خاص از تراژدی یا پیروزی

آن ها با لنز های تله فوتوی قدرتمند خود و قرار گرفتن در ارتفاع بیش از 20 متری زمین، پیروز به ثبت زوایا و عکس هایی می شوند که از لبه زمین و به شیوه سنتی، ممکن نیست. بعضی از این صحنه هایی که از بالا گرفته می شوند به پرتره هایی ماندگار از تراژدی یا پیروزی تبدیل می شوند، مانند برخورد پنالتی مارکینیوش به تیر عمودی دروازه که موجب حذف برزیل از مرحله یک چهارم نهایی شد، قیچی دیدنی ژیرو مقابل لهستان که گل شدنش را جشن گرفت، ولی داور آن را مردود خاطرنشان کرد یا جشن عربستانی ها مقابل آرژانتین که همگی به خاطر تمایز یاد شده، زیباتر به نظر می رسند.

عکاسی از فاصله ای که بازیکنان میزان مورچه می شوند

بودا مندز برزیلی، عکاس گتی ایمیجز که در این پروژه با فیفا همکاری می نماید در خصوص عکاس های ثبت شده به شیوه عکاس کبوتر گفت: سعی کردیم جلوه هنرمندانه تری به کار بدهیم؛ برای این کار از خطوط زمین بازی و بعلاوه سایه ها استفاده کردیم. عکس های معمولی بازی از این زاویه گرفته نمی گردد و مطابق معمول از کنار زمین ثبت می گردد. ما با استفاده از این شیوه، انعطاف کار را بالا برده ایم و اگر بخواهیم از آن جا، چیزی که با دوربین بدون لنز ثبت می گردد را توضیح دهیم، چیزی شبیه مورچه های بسیار ریز یا عروسک های پلی موبیل را می توانیم مثال بزنیم.

پیش از این با استفاده از شیوه Cat Walk عکس هایی به وسیله دوربین های قدرتمند که در نقاط استراتژیک امتداد بالای استادیوم ها کار گذاشته شده بودند، ثبت می شد و کنترل آن را فردی در کنار زمین، به عهده داشت. در روش نو عکاس کبوتر، اما داستان متفاوت و خطرناک تر است؛ البته نتیجه مجذوب نماینده کار باعث می گردد تا این سختی ها به چشم نیاید.

احتمال سقوط دوربین عکاسی روی بازیکنان و طرفداران!

در جام جهانی 2018 روسیه عکاسی آزمایشی به وسیله عکاسانی که روی سقف استادیوم ها قرار گرفته بودند انجام شد. بودا مندز یکی از این عکاسان بود که بالاتر از همه در استادیوم قرار می گرفتند تا از برترین زوایای ممکن عکاسی نمایند. اکنون، اما شرایط متفاوتی را شاهد هستیم؛ صرف ساعت ها زمان روی کابل های فولادی با تجهیزات چند کیلویی و حرکات محدود. این جا باید بسیار احتیاط کرد چرا که هر جسمی که از آن بالا سقوط کند، احتمالا روی سر طرفداران، عکاسان یا بازیکنانی که آن پایین هستند فرود خواهد نمود! برای بالا بردن اقدامات ایمنی، عکاسانی که از آن بالا آویزان هستند، به وسایل ایمنی از جمله چکمه، جلیقه، روپوش و کلاه ایمان مجهز هستند.

ترسناک مثل یک غواص در همسایگی تک تیرانداز ها

از بین کسانی که برای این عکاسی هیجان انگیز و متفاوت درخواست ارائه نموده بودند، فقط پنج حرفه ای در هر بازی شانس اجرای کار را داشتند. این افراد بعلاوه باید آموزش های امنیتی سختی را پشت سر بگذارند. بودا اعتراف می نماید: کمی ترسناک بود، اما هیچ چیزی باعث نشد که او از این تجربه مجذوب نماینده دست بکشد. او در خصوص نحوه آماده سازی خود و دیگر عکاسان کبوتر گفت: ابتدا باید در برزیل تمرین می کردم. تمرکز اصلی روی موضوع ایمنی، دقت در اتصال همه تجهیزات به کابل ها و ... است. ابتدا باید همه چیز را آزمایش کنیم، درست مثل یک غواص، فقط در شرایط معکوس. در کلاس های آموزشی فیفا به ما یک نفر را نشان دادند که به پایین سقوط نموده و دچار خونریزی شده بود. این نشان می داد که قضیه جدی است! فقط کسانی که دارای گواهینامه و مجوز هستند، واجد شرایط بالا رفتن هستند. این یک تجربه بسیار فرق دارد؛ در یکی از آن ها وقتی به یک سمت نگاه کردم دو تک تیرانداز با دوربین دوچشمی دیدم.

احتمال اقامت چهار ساعته در ارتفاع چند ده متری

عکاس برزیلی اعتراف می نماید که لحظات اولی که روی Cat Walk قرار می گیری، بسیار پر استرس و تنش زاست. تطابق با محیط، تشخیص مکان، مطالعه موقعیت تیم ها و شناسایی برترین مکان ها برای ثبت برترین تصاویر، به زمان احتیاج دارد. به همین علت، حدود دو ساعت قبل از آغاز بازی، ارتفاع نوردی آغاز می گردد. اگر بازی به وقت اضافه و پنالتی کشیده گردد، آن ها حدود چهار ساعت باید آن بالا باشند! توصیه های مهمی برای این افراد وجود دارد: هنگامی که به آنجا رسیدید، فقط پس از سرانجام بازی می توانید به پایین بروید پس میزان زیادی آب بنوشید و قبل از صعود حتما به دستشویی بروید؛ و البته مهمتر از همه چیز فقط وسایل ضروری را بردارید: در این مورد، دو دوربین، لنز و باتری الزامی است. حتی باید از به کار بردن تلفن های همراه خودداری و فقط در صورت لزوم از آن ها استفاده کرد؛ سلفی هم ممنوع!

تجربه ترن هوایی وسط یک بازی مهم

بودا که امروز وظیفه عکاسی از ملاقات رده بندی بین مراکش و کرواسی به سبک عکاسی کبوتر را به عهده دارد در الجنوبِ هشت طبقه، لوسیل، البیت و الثمامه و خلیفه کار نموده است. او کار کردن در ارتفاع بالا روی استادیوم خلیفه را با توجه به طراحی آن، به سواری در یک ترن هوایی تشبیه نموده است. او تصاویر مهمی را با این شیوه ثبت نموده است. مثلا لحظه ای که مارکینیوش پنالتی خود را به تیر دروازه کرواسی زد و سپس تلفیق حسرت و اندوه او با جشن کروات ها از زاویه ای متفاوت که تصاویر آن به صورت لحظه ای به دفتر لندن ارسال می شد. البته برای او ثبت این لحظات سخت بود: نمی خواستم نیمار گریه کند و چند بازیکن حریف به او دلداری بدهند؛ به عنوان یک برزیلی، برعکس این لحظه را ترجیح می دادم.

مندز صحبت های خود در خصوص تجربه هیجان انگیز خود را این گونه به سرانجام می رساند: هر وقت از پله ها بالا می رود، با پدرم که فوت نموده صحبت می کنم و می گویم؛ هی پیرمرد من به تو نزدیکم، پس کمکم کن تا برترین کار را انجام دهم!