چطور از خبرچینی در محیط کار دوری کنیم؟ - تفطن

با تور چین سفری خاطره انگیز را تجربه کنید.

مشاور عزیز، محیط کار من در کل جای خوبی است، اما خیلی ها پشت سر هم حرف می زنند یا گلایه می نمایند. با صدای بلند حرف می زنند. رفت و آمد هم در شرکتمان زیاد است. بدتر از همه اینکه، برخی از کارکنان، تمام وقت در شرکت کار می نمایند (از جمله خود من)، در حالی که برخی دیگر، می آیند و می روند. همین باعث شده یک جو خودی و غیرخودی ایجاد شود.

من واقعا گوش شنوای خوبی هستم و دوست دارم پای حرف های همکارانم بنشینم، اما وقتی یک عده دارند درباره دیگران حرف های زشت و زننده می زنند، ممکن است دردسر درست شود. به نظر شما وقتی کسی برای بدگویی از دیگران پیش من می آید، چطور محترمانه به او بفهمانم که مایل به تبادل نظر نیستم؟

به خصوص دوست دارم بدانم که اگر آن فرد، ارشد است، چطور این کار را انجام دهم؟ اگر همسطح با من است یا جایگاهش از من پایین تر است چطور؟ اگر با صحبت های او موافق باشم، آیا باید جور دیگری برخورد کنم؟ اگر مخالف باشم چطور؟ اگر او در حال صحبت از اطلاعات محرمانه ای باشد که نباید فاش شوند چطور؟ آیا فرقی می نماید که این اطلاعات، مربوط به کار هستند یا نه؟

پاسخ: دوست عزیز، غیبت و خبرچینی در محیط کار، از آن کار هایی است که در آن لحظه به آدم حس هیجان می دهد. حس خوب دانستن چیزی که دیگران آن را نمی دانند! وسوسه دانستن اطلاعاتی که نظرت را نسبت به یک نفر عوض می نماید! اما بعد از آن، حس بدی به آدم دست می دهد و آن وقتی است که احساس گناه می کنی و حتی به این فکر می کنی که نکند کسی که با تو از بقیه بد می گوید، پشت سرت با بقیه غیبت کند.

در یک نگاه کلی تر، فرهنگی که خبرچینی در آن ریشه دوانده می تواند به شدت سمی باشد. چنین فرهنگی می تواند یک جو ما علیه آنها ایجاد کند یا کار به جایی برسد که شایعات، بیشتر از اطلاعیه های رسمی اهمیت و اعتبار پیدا نمایند؛ و این، انرژی منفی را در سراسر سازمان بخش می نماید که کیفیت زندگی افراد را پایین می آورد.

در چنین فضایی، در حق کسانی که پشت سرشان بدگویی شده اجحاف می شود و احترام خود را از دست می دهند. بنابراین، حق داری اگر بخواهی خودت را قاطی این صحبت ها نکنی.

با این وجود، بهتر است تفاوت بین این دو را تشخیص دهی: وقتی که خبرچینی مضر است و وقتی مضر نیست (و حتی مفید است). اولی که کاملا واضح است، اگر حرف هایی که می زنند، از روی بدخواهی است یا اصلا به تو ارتباطی ندارد، مثل ازدواج یکی از همکاران، شک نکن که باید از آن دوری کنی. حدس های بی اساس هم در این دسته قرار می گیرند. مثلا: باب تازگی ها خیلی بیرون می رود.

فکر کنم دارد دنبال یک کار دیگر می شود.، اما سایر مواقع، دانستن اطلاعات می تواند برایت مفید باشد، مثلا فلان کارمند ارشد، سابقه آزار و اذیت همکارانش را دارد یا شرکت میخواهد پروژه ای را که تو تمام وقتت را برایش گذاشته ای، متوقف کند. اگر اطلاعات، علنی نباشد، اما از نظر حرفه ای بتواند کمکت کند، من برایش استثنا قائل می شوم. خیلی از اطلاعات مفید در شرکت ها به همین شکل رد و بدل می شوند و رسما اعلام نمی شوند.

اما در خصوص غیبت و خبرچینی، اینکه چطور آن را متوقف کنی کاملا به جزئیات بستگی دارد. پس بیا بپردازیم به سناریو هایی که ذکر کردی:

1. وقتی فرد خبرچین، جایگاهش از تو بالاتر است: این سخت ترین سناریو است. در اینجا، رعایت ادب خیلی مهم است، اما باز هم می توانی به او بفهمانی که علاقه ای به صحبت درباره مسائل اقتصادی کیت یا طلاق دریافت لوتر نداری. ساده ترین راه این است یک پاسخ کوتاه و خنثی بدهی و بلافاصله بحث را عوض کنی.

چند نمونه پاسخ خنثی: چقدر بد! امیدوارم حالش خوب باشد. چقدر از شنیدنش ناراحت شدم. اگر تلاشت برای تغییر موضوع، نتیجه نداد، و او هنوز هم سعی داشت تبادل نظر را به سمت غیبت سوق دهد، می توانی مستقیما بگویی: از اینکه پشت سرش راجع به این موضوع صحبت کنیم حس خوبی ندارم یا فکر کنم بهتر است وانمود کنم که این چیز ها را نشنیده ام.

2. وقتی خبرچین، همسطح تو است یا جایگاهش پایین تر است: در اینجا هم می توانی از همان روش استفاده کنی، اما حالا دستت بازتر است و می توانی بگویی: می دانی! صحبت درباره او باعث می شود احساس کنم در حقش بی مهری نموده ام. بهتر است وارد حریم خصوصی اش نشویم.

اگر می خواهی مشکل را برای همواره حل کنی می توانی بگویی: دارم سعی می کنم کمتر غیبت کنم. تازه فهمیدم که این کار چقدر می تواند مخرب باشد و دوست ندارم دیگران هم درباره من بدگویی نمایند، پس سعی می کنم خودم هم رعایت کنم. اگر رابطه ات با او نزدیک است، می توانی حتی از او هم بخواهی که با تو همراه شود و هر دو با هم سعی کنید غیبت نکنید. گاهی، اگر هر دو طرف، تصمیم به ترک عادت بگیرند و از هم حمایت نمایند، این کار آسان تر می شود.

اگر می دانی اطلاعاتی که داری می شنوی، محرمانه است می توانی همین جواب را بدهی. فرض کن یک نفر دارد با تو درباره یکی از کارکنان به نام جین صحبت می نماید و تو می دانی جین دوست ندارد این اطلاعات فاش شود. می توانی بگویی: اوه! فکر کنم جین دوست دارد این ماجرا محرمانه بماند پس نباید درباره اش صحبت کنیم. این بهترین جوابی است که می توانی بدهی، اگر می دانی که فرد، دوست ندارد اطلاعات محرمانه اش فاش شود (چه اطلاعات مربوط به کار و چه اطلاعات شخصی).

این جوری در حق تمام کسانی که در تبادل نظر دخیلند لطف نموده ای و حالا همه می دانند که نباید درباره اش حرف بزنند. یک استثنا وجود دارد: اگر اطلاعات مربوط به کار است و تو مطمئنی که پنهان کردن آن، به ضرر همکارانت است، اینجا وظیفه اخلاقی ایجاب می نماید که به آن ها بگویی، مثلا اگر شرکت دارد کار های غیرقانونی انجام می دهد. پرسیدی که اگر با صحبت ها موافق یا مخالفی چطور جواب دهی.

اگر کسی دارد درباره همکارت، مثلا درباره جین، بدگویی می نماید و تو با نظرش مخالفی، می توانی با اشاره به یک نکته مثبت، راستا مکالمه را عوض کنی. مثلا: جدی؟ اتفاقا من فکر می کنم کار کردن با جین خیلی هم آسان است به علاوه، می توانی با تعریف و خوب گفتن از دیگران، به جنگ با فرهنگ بدگویی بروی. به مرور زمان، اظهار نظر های مثبت و خالصانه می تواند تاثیر بسزایی بر فرهنگ آنجا بگذارد یا حداقل، روی افراد پیرامونت تاثیر خواهد گذاشت.

منبع: the Cut

مترجم: مریم مرادخانی