کشف جاده رومی 2000 ساله در شهر دراکولا
به گزارش تفطن، نام منطقۀ ترانسیلوانیا برای بیشتر ما شاید یادآور قصر معروف ولاد دراکولا باشد که در قرن 15 میلادی در این منطقه حکومت می کرد. اما آثار بسیار قدیمی تری هم در زیر خاک های این منطقه از رومانی پنهان شده اند؛ از جمله بقایای جاده های باستانی که به تازگی یکی از آن ها به وسیله باستان شناسان موزه ملی تاریخ ترانسیلوانیا در شهر کلوژ-نپوکا از زیر خاک بیرون آورده شده.
خبرنگاران | در این سایت باستانی، یک سکونتگاه پیش از دورۀ روم به نام ناپوکا وجود داشته است. پس از پیروزی رومی ها در سال 106 پس از میلاد، این مکان با نام Municipium Aelium Hadrianum Napoca شناخته میشد. کریستین دیما، باستان شناس موزه تاریخ ملی ترانسیلوانیا درباره این اکتشاف گفته است: بخش های متعددی از یک جاده رومی پیدا شد که پوشیده از تخته سنگ بود. این جاده از سنگ های رودخانه درست شده بود که آنها را با ملات بهم چسبانده بودند. عمق این بخش ها حدود 80 سانتی متر بود. جهت جاده، شمالی جنوبی است و احتمالاً با شبکه خیابان های سکونتگاه رومی ناپوکا ارتباط دارد.
به گزارش خبرنگاران ، به گفته ی کریستین دیما، از جاده های ساخته شده به وسیله رومی ها پس از سقوط امپراتوری رومی، مدت زمان زیادی استفاده می شد. بعضی از آن ها هنوز کاربرد دارند. در واقع، بسیاری از جاده های امروزی دست کم مسیر جاده های 2000 سال پیش را دنبال نموده اند.
از جاده های رومی مانند هرچیزی در امپراتوری روم، پس از سقوط امپراتوری، دوباره استفاده شد. نمونه های زیادی از سازه های قدیمی در ایتالیا هم وجود دارد که از آن ها دوباره استفاده شد مثلاً جاده آپیا. در کشور رومانی، قرون وسطی در قرن چهاردم شروع شد؛ در منطقۀ کلوژ و با تاسیس دژ حکومتی. البته، اتریشی ها در دوره خودشان از آن ها دوباره استفاده کردند. طرح خیابان ها، پس از آن و امروز، هنوز کم و بیش همانطور که در دوره رومی بود، حفظ شده است. چندین جاده شناسایی شدند، هم در سکونتگاه های شهری روم و هم بطور خاص، در سکونتگاه های نظامی. در آلبا، جاده های زیادی کشف شد، درست در ناحیه قلعه سیزدهم جمینا در توردا. جاده امپراتوری که ما حین حفاری های سال 2021 در مسیر بزرگراه کشف کردیم، جاده ای در ناحیه قلعه رومی در سوتور و جاهای دیگر.
هنوز بخشی از شبکه ها/مسیر های جاده های رومی سالم مانده اند. در شهر های بزرگ تر که مداخله ها بیشتر شده، این شبکه ها خوب حفظ نشدند. بین این محله ها، معمولاً مسیر های یکسان استفاده می گردد. در ترانسیلوانیا، جایی که امپراتوری های هابسبورگ و اتریشی-مجارستانی بوده است، کار های ساخت و ساز زیادی صورت گرفته که بسیاری از آن ها اصلاح شدند.
جاده ها و سازه های دیگر ساخته شده به وسیله رومی ها هم به علت فناوری رومی ها در ساخت جاده و هم به خاطر نگهداری های بعدی و استفاده مجدد از آن ها، تا امروز به خوبی حفظ شده اند.
کریستین دیما شرح می دهد: فناوری آن ها برای آن موقع بسیار پیشرفته بود. یک ساختار نسبتاً محکم از آنها بجامانده که در زیرساخت خود سنگ های بزرگ دارد، سپس سنگ های کوچک و بعد تخته سنگ های بزرگ در بالا که کم و بیش تراشیده شده اند. در منطقۀ کلوژ کاشی های فلیاک بکار رفتهکه بعضی از آن ها گرد هستند. آن ها در مقیاس کوچک تر، بسیار شبیه چیزی هستند که امروزه در پمپئی بجا مانده است.
جاده های رومی به خاطر راست بودن، پی ریزی محکم، سطوح منحنی که به زهکشی یاری می نماید و استفاده از بتن ساخته شده از پوزولان (خاکستر آتشفشانی) و آهک معروف هستند. جاده های رومی برای سفر های طولانی بسیار سریع و ایمن بودند.
منبع: arkeonews
مترجم: زهرا ذوالقدر
منبع: فرادید