چالش فرودگاه دبی در اجرای تشخیص هویت بیومتریک - تفطن

ترافیک بالای فرودگاه دبی

فرودگاه دبی در سال 2016 بیش از 83 میلیون مسافر را جابجا نموده است. انجمن بین المللی حمل و نقل هوایی (یاتا) پیش بینی نموده است که در سال 2035 بیش از 7 میلیارد مسافر به دبی سفر نمایند. این مقدار یعنی دوبرابر مقدار کل ترافیک هوایی جهانی در سال 2016! بنابراین با توجه به شمار رو به رشد گردشگران به نظر می رسد راهکار تشخیص هویت بیومتریک بخشی کلیدی و مهم از برنامه های آینده فرودگاه ها باشد. با این حال، پیاده سازی این سیستم امنیتی تازه در عمل با مسائلی همراه خواهد بود.

تشخیص هویت بیومتریک، از ایده تا واقعیت

در اکتبر 2017 نمایشگاه فناوری اطلاعات و ارتباطات در دبی برگزار گردید و شکاف بین واقعیت و آینده شناسایی بیومتریک در این نمایشگاه به خوبی به تصویر کشیده شد. در این نمایشگاه یک تونل آکواریومی مجازی وجود داشت و مسافران را به طور مخفیانه و به وسیله 80 دوربین مخفی ثبت و شناسایی می کرد.

این که مسافران در فرودگاه حرکت نمایند و سیستمی به طور اتوماتیک هویت آن ها را به وسیله دوربین های فرودگاه شناسایی کند راهکاری زیرکانه و هوشمندانه به نظر می رسد. بعضی کارشناسان اعلام می نمایند که این روش تشخیص هویت در سال 2018 در فرودگاه دبی راه اندازی خواهد شد. حتی بعضی رسانه ها پا را فراتر گذاشته و اعلام نموده اند که فرودگاه دبی باجه های امنیت فرودگاه را درسال آینده حذف خواهد نمود و در عوض، ماهی های مجازی تشخیص هویت را به کار خواهد گرفت. اما آنچه درنمایشگاه فناوری و ارتباطات جیتکس دبی به نمایش عایدی مفهومی استعاری در واکنش به این مباحث بود.

چالش ها و پیچیدگی های تشخیص هویت بیومتریک

مایکل ایبیتسون، مدیر اجرایی فرودگاه دبی است. وی پیش از این در فرودگاه گاتویک لندن مشغول به کار بوده و سه سال در مقام مدیر فناوری اطلاعات با انواع تکنولوژی های مدرن روبرو بوده و در آزمایش های تشخیص هویت بیومتریک شرکت نموده است. یکی از این آزمایش ها در سال 2013 و در فرودگاه گاتویک انجام شد: در این آزمایش 3000 مسافر بریتیش ایرویز برای رد کردن کلیه مراحل سوار شدن به هواپیما، مثل تحویل بار، کنترل امنیت و دریافت کارت پرواز از تشخیص هویت به وسیله عدسی چشم استفاده کردند.

ایبیتسون می گوید: ما در یک بازه یک ماهه این آزمایش را با موفقیت در خصوص 40 پرواز بریتیش ایرویز انجام دادیم. اما مشکل وقتی آغاز می گردد که بخواهیم این پروژه را به طور عملی در فضای فرودگاه پیاده کنیم. اجرای تشخیص هویت بیومتریک در فرودگاه نیازمند زیرساخت ها و ایجاد کسب و کاری تازه است که سرمایه گذاری های زیادی لازم دارد. مقدار فرودگاه، غیرقابل پیش بینی بودن روند روزانه فرودگاه، فقدان سیستم استاندارد برای تشخیص هویت بیومتریک و هزینه زیرساختی بالای این پروژه از جمله مسائل پیش رو برای پیاده سازی این شیوه تشخیص هویت در فرودگاه دبی است. در فرودگاه دبی 100 گیت پرواز وجود دارد. بنابراین اگر بخواهیم در هر گیت یک دستگاه تشخیص هویت بیومتریک قرار دهیم تنها یک بار در روز آن را برای هر ایرلاین استفاده می کنیم. برای عملی کردن این کار می بایست تمام ایرلاین ها نیز مکلف به استفاده از این سیستم باشند. اما ملزم کردن تمام شرکت های هواپیمایی به استفاده از تشخیص هویت بیومتریک کار ساده ای نیست. به همین علت پیاده سازی کامل تشخیص هویت بیومتریک به مسئله ای غامض و پیجیده تبدیل شده است.

چالش های محاسباتی

روزانه 243000 مسافر از فرودگاه دبی استفاده می نمایند و در روزهای شلوغ و پرترافیک این مقدار به 13000 مسافر در ساعت می رسد. ایبیستون می گوید از این مقدار، 30%مستقیما از ایالات متحده عربی خارج می شوند. هر مسافری که در داخل امارات متحده عربی سفر کند در سیستم تشخیص هویت بیومتریک ثبت می گردد، زیرا این سیستم در هر هفت امیرنشین این کشور یعنی: ابوظبی، عجمان، دبی، فجیره، راس الخیمه، شارجه و ام القواین اجرا می گردد. اما مشکل تشخیص هویت بیومتریک 70% به جای مانده است. اینکه چطور بتوانیم در هر ساعت، مشخصات امنیتی 10000 مسافر را ثبت کنیم خود چالشی جدی و بحث برانگیز است. این مسئله که فرودگاه دبی به بیش از 230 مقصد در سرتاسر جهان پرواز مستقیم انجام می دهد به این معناست که سیستم تشخیص هویت بیومتریک فرودگاه دبی مجبور است اطلاعات مسافران را از 230 مکان مختلف در سرتاسر جهان گردآوری کند.

اما چطور اطلاعات 10000 مسافر را در یک ساعت ثبت کرد؟ برای این کار شاید لازم باشد صف طولانی دیگری در فرودگاه شکل بگیرد، که خود با ماهیت ایجاد سیستم تشخیص هویت بیومتریک در تناقض خواهد بود. بنابراین راهکاری که در نهایت به آن می رسیم این است که تنها در صورتی می توان سیستم تشخیص هویت بیومتریک را با موفقیت پیاده سازی کرد که تمام ایرلاین ها و تمام فرودگاه ها با یکدیگر همکاری و مشارکت نمایند.

تشخیص هویت بیومتریک

سیستم تشخیص هویت بیومتریک به روش های امنیتی تشخیص هویت گفته می گردد که برای شناسایی افراد از ویژگی های زیستی (بیومتریک) انسان استفاده می گردد. انسان و هر موجود زنده ویژگی های زیستی منحصربفردی دارد که خاص آن موجود است و شناسه زیستی آن موجود محسوب می گردد. هرچند تشخیص هویت بیومتریک تازها بر سر زبان ها افتاده است، اما بشر سال هاست که از یکی از این روش ها استفاده می نموده است: تشخیص هویت به وسیله اثر انگشت. روش های دیگری که در تشخیص هویت بیومتریک استفاده می شوند عبارتند از: تشخیص چهره، تشخیص عنبیه، تشخیص صدا، تشخیص امضا، اثر انگشت و …

با توجه به اهمیت امنیت پرواز و کنترل های امنیت فرودگاه، استفاده از سیستم تشخیص هویت بیومتریک در فرودگاه به نظر راهکاری سودمند می رسد. اجرای این سیستم مخالفان و موافقان خاص خود را دارد و فرودگاه های معتبر جهان در حال آنالیز احتمال پیاده سازی این سیستم در فرودگاه هستند.

منبع: airport-technology.com